Antigua i Barbuda. Kolejowe relikty Antigui

Na początku XX wieku, po fuzji mniejszych cukrowni i przekształceniu ich w dwa wielkie zakłady Bendals i Gunthopes, zdecydowano o budowie linii kolejowej, która miała usprawnić transport trzciny z plantacji do cukrowni i portu. Pierwsze linie kolejowe zbudowano w latach 1903-1905. W 1939 roku długość linii o wąskim rozstawie szyn wynosiła około 40 kilometrów. Na wyspie występowały dwa standardy wąskiego toru. Około 25 km linii służących do transportu trzciny cukrowej miało prześwit 762 mm. Kolejne 15 km to trasy o rozstawie szyn 610 mm, wykorzystywane do przewozu płodów rolnych.

Na przełomie 1972 i 1973 roku zamknięto cukrownie, a rząd zdecydował, że priorytetem dla wyspy stanie się turystyka. Wówczas podjęto próby wykorzystania niepotrzebnej już infrastruktury kolejowej do uruchomienia pociągu turystycznego, jednak pomysł ten szybko zarzucono. Pociąg turystyczny prawdopodobnie kursował przez krótki okres do połowy 1973 r.

Dziś po dawnej kolei na małej wyspie pozostało już niewiele śladów. Na dawnej plantacji Betty's Hope zachował się nasyp kolejowy, a fragmenty torowiska i zachowana lokomotywa spalinowa "Paul" wystawione zostały jako eksponat w Muzeum Antigui i Barbudy. Ocalały spalinowóz to ważąca 6 ton maszyna o numerze fabrycznym 3442, wyprodukowana w 1946 roku w Anglii przez zakłady "The Hunslet Engine Company" z Leeds. Można ją oglądać w stołecznym muzeum, zlokalizowanym w centrum Sain’t John w pobliżu portu.

Muzeum jest czynne od poniedziałku do piątku w godzinach 8.30-16.00, a wstęp kosztuje 3 USD. Po dawnych wąskotorówkach na Antigui zachowała się również jedna z lokomotyw parowych, która została przetransportowana do Wielkiej Brytanii i do dziś pracuje w służbie kolei turystycznej Welshpool and Llanfair Railway w Walii.